Problem detekcji słabego pola rozproszonego pochodzącego z domen nośnika magnetycznego
polega na tym, że im mniejsza jest szerokośc scieżki zapisu, tym mniejszy jest strumień
pola magnetycznego.
Pierwszym krokiem na drodze ku zwiększeniu gęstości zapisu było zastąpienie
cewki i nabiegunników indukcyjnej głowicy odczytującej poprzez pasek magnetorezystora.
Cewka zapisująca pozostała, zredukowana do kilkuzwojowej spirali:
Dodatkową zaletą takiego rozwiązania jest to, że odczyt nie jest uzależniony od prędkości przesuwu nośnika pod głowicą (detektor czuły jest na wartość pola a nie zmianę strumienia).
Odczyt przy użyciu detektora magnetorezystancyjnego polega na tym, że zmienne pole magnetyczne pochodzące z przesuwanego wzdłuż głowicy nośnika powoduje przemagnesowywanie materiału ferromagnetycznego z którego wykonany jest magnetorezystor, co z kolei powoduje modulację rezystancji, wykrywaną przez zmianę prądu odczytu:
|
|
