Sprzężenie sygnalizatora świetlnego z odcinkiem izolowanym
Najprostszą wersją jest użycie dwusekcyjnego przełącznika.
Na poniższym rysunku przerywanymi liniami pokazano standardowe podłączenie zasilacza
do szyn, liniami niebieskimi oznaczono dodatkowe przewody dla napięcia trakcyjnego, a szarymi liniami oznaczono instalację napięcia zmiennego 16V (tzw. Zubehor).
Przestawienie przełącznika na pozycję odpowiadającą zapaleniu się zielonego światła
powoduje jednocześnie zwarcie w drugiej sekcji styków doprowadzających napięcie do odcinka
izolowanego przed semaforem. Przestawienie na drugą pozycję wyłącza napięcie w odcinku
izolowanym. Dioda została użyta aby umożliwić jazdę w przeciwnym (do strzałki) kierunku niezależnie od wskazań sygnalizatora (patent ten nie działa w przypadku DCC). Zaznaczono też
przewód omijający sekcję (aby przed i za sekcją napięcie było zawsze - dotyczy
to np. semaforów wjazdowych).
Ponieważ druga szyna, zasilana przewodem zielonym, jest wspólna, będzie na ogół pomijana
dla większej czytelności:
Powyższy schemat jest bardzo prosty, ale ma pewne wady - np. nie można automatycznie
skasować semafora wskazującego wolną drogę.
Jedną z metod udoskonalenia powyższego schematu jest zastosowanie zamiast przełącznika -
przekaźnika. Przemysł produkuje specjalne przekaźniki
dla celów modelarskich, złożone z dwóch elektromagnesów, pracujących w układzie push-pull.
Tzw. powrotny przewód (R) oznaczono kolorem fioletowym
Uzwojenia elektomagnesów zabezpieczone są zawyczaj wyłącznikami krańcowymi, których nie
pokazałem żeby nie zaciemniać schematu:
Dioda i by-pass zostały pominięte aby uprościć schemat.
Włączenie dolnych lub górnych styków odbywa się poprzez podłączenie
uzwojenia odpowiedniego elektromagnesu do 16V~. Podłączenie najlepiej realizować włącznikiem
astabilnym (normalnie-rozwartym) typu reset. Można też stosować produkowaną w tym celu klawiaturę szescio-klawiszową, ale odradzam to z kilku względów. Np. pojedyńcze włączniki można ergonomicznie rozmieścić na narysowanym na pulpicie schemacie stacji.
Dzięki zastosowaniu przekaźników możemy stosować wspólny przycisk kasujący wszystkie
semafory z pewnej grupy. Po prostu łączymy ten przycisk ze wszystkimi uzwojeniami
przekażników odpowiadającymi załączeniu czerwonego światła. Na ogół bowiem
sygnał wolna droga wyklucza się wzajemnie w pewnej grupie semaforów,
np. jak na poniższym rysunku:
Na pulpicie wystarczy zastosować indywidualne włączniki podające wolną drogę
i jeden wspólny przycisk kasujący dowolny z semaforów A,B,C,D.
Modyfikacją tego pomysłu jest zastosowanie styku szynowego, kasującego samoczynnie semafor
po przejechaniu pociągu. Styk szynowy podaje napięcie zmienne do elektromagnesu
włączającego czerwone światło (i rozwierającego styki zasilające sekcję).
Produkowane przez przemysł styki mają na ogół jeden kontakt, który zwierany jest
przez koła do szyny. Dlatego na powyższym rysunku pokazaną drugą szynę, tzw. wspólną,
podłączoną zarówno do napięcia 12V+- jak i zmiennego 16V~ (podłączony jest tylko
jeden biegun obu źródeł napięcia, więc się one nie mieszają.
Inne rozwiązania punktowej zajętości toru będą opisane poźniej.
Powyższe schematy nalezy traktować jedynie jako przykładowe
W rzeczywistoci na PKP i innych zarzšdach kolejowych stosuje się
wielokomorowe semafory wietlne, informujšce o prędkoci
(np. Vmax lub 40 km/h lub Stój), często również o prędkoci przy następnym
semaforze. Dlatego konieczne sš bardziej skomplikowane układy sterujace:
elektrotechniczne lub elektroniczne.
cdn.